Nikifor i Nikiforki

Jeszcze tylko dziś, pewnie i tak nikt z czytających tę notatkę nie zdąży, można oglądać wyjątkowe prace Epifaniusza Drowniaka, znanego jako Nikifor.

Jak pisze Rzeczpospolita: „Warszawska Wallspace Gallery wystawia 58 akwarel Nikifora z kolekcji Bogdana Jakubowskiego i Roberta Dowhana. To wyjątkowe prace o muzealnej wartości. Tak wysokiej klasy dzieła nie pojawiają się na aukcjach. Część z nich można kupić. Ustalono jedną cenę 22 tys. zł dla każdej z prac. Wystawa potrwa do 29 września.”

link do artykułu znajdziecie tutaj: https://pieniadze.rp.pl/sztuka/art39172871-nikifor-na-wystawie-prace-niespotykane-na-rynku

Mój stosunek do malarstwa Nikifora ulega przemianie, bo muszę przyznać, że jeszcze kilka lat temu nie ceniłem go zbytnio. W ogóle nie byłem wielkim fanem prymitywizmu i sztuki naiwnej. Wszystko zaczęło się zmieniać, kiedy przejąłem prowadzenie w Centrum Kultury w Lubniewicach pracowni malarskiej o wdzięcznej nazwie Nikiforki. Niejako z obowiązku zacząłem studiować życiorys Nikifora, przeglądać jego prace (które wciąż nie wzbudzały mojego zachwytu), śledzić wystawy i publikacje ukazujące się na temat jego twórczości i tak stopniowo świat stworzony przez Nikifora zaczął mnie wciągać, fascynować – jego naiwny realizm coraz częściej oznaczał dla mnie magię niezwykłego świata fantazji i marzeń, a jego postać staje się synonimem wierności swojemu powołaniu.